Omid

با تو از شب های تنهایی، بی تابی گذشتم

در نگاهت خانه کردم، اشک ها را شُستم

با تو دریا را و دنیا را، به آتش می کِشانم

با تو حوا را، حوا را به آدم می رسانم

♪

در گلوگاه تو زین، آواز جُنون است

میوه ممنوعه را، از باغ تو چیدم

از فرشته از پری، رمز لبت را می شنیدم

می کشیدم من غمت را و لبت را می چشیدم

♪

در سکوتِ سینه ام کو، آواز ازل

با تو رود از آسمان جوشید، باران غزل

با تو دریا را و دنیا را، به آتش می کشانم

با تو حوا را، حوا را به آدم می رسانم

♪

بی تو بر ویرانه تن، تنهایی نشستم

با تو میدانی شدم آوا، امید بستم

با تو دریا را و دنیا را، به آتش می کشانم

با تو حوا را، حوا را به آدم می رسانم